A’robiy so‘radi:

– Ey Allohning Rasuli, tuyani bog‘laymi yoki erkin qo‘yib, tavakkul qilaymi?

Rasul sollallohu alayhi vasallam buyurdilar:

– Bog‘lab tavakkul qil!

Yana Alloh Rasuli sollallohu alayhi vasallam aytdilar:

– Agar Allohga haqiqatan tavakkul qilsangiz bormi, u erta bilan och chiqib, kechqurun to‘q qaytgan qushlarni rizqlantirgani kabi sizlarni ham rizqlantiradi.

Shaqiq Balxiy rizqni ta’minlash uchun ishlamas, rizq topishga bahona izlamasdi. Bir payt haj sabab bo‘lib, Makkada Ibrohim ibn Adham bilan uchrashib qoldi.

Ibrohim ibn Adham undan rizq topish uchun bunday harakat qilmasligingga sabab nima, deb so‘radi. Shaqiq Balxiy hikoya qildi:

– Qachonlardir bir payt cho‘l sari yo‘lga chiqqandim. Cho‘l o‘rtasida qanoti siniq bir qushni ko‘rdim. Harakat qilmas, ucholmas edi. O‘zim-o‘zimga: «Qani, ko‘ray-chi, bu qush qayerdan va qanday oziqlanarkin!» – dedim va bir oz nariroqda ber ... Davomini o'qish »

Ro‘zg‘orini qo‘l uchida tebratib turgan Nafisa opaning boshiga kutilmaganda tashvish tushdi: xizmatchilar soni qisqaradigan bo‘lib, uni ishdan bo‘shatishdi. Eri qazo qilgach, maktabga farrosh bo‘lib ishga kirgan, yolg‘izgina qizi Nazirani zoriqtirmay o‘stiray, deya erta-kech yelib-yugurardi. Qiz bola qurmag‘ur tez bo‘y cho‘zadi, mana, Nazira o‘ninchi sinfga qatnayotir.

Avvaliga ishdan bo‘shagani uncha sezilmadi. Bir-ikki oy o‘tib qo‘lining kaltaligi suv yuzagan po‘kakday bilindi-qoldi. Bu orada dabdurustdan Nazira yangi ko‘ylak ko‘tarib keldi, zahardan qimmat — yuz ming so‘m, biroq o‘ziga o‘lchab-bichib tikkanday yarashib turibdi. Qizining iltijoli termilib turganini ko‘rib Nafisa opaning dili cho‘kdi, jaraq-jaraq puli bo‘lsa-yu, qizining ko‘zlariga yosh qo‘ndirmasa…

Nafisa opa tun bo‘yi mijja qoqmadi. Kallai sahar dast o‘rnidan turdi-da, ust-boshini to‘g‘rilab oyoq uchida borib Naziraning xonasiga mo‘raladi. Xayriyat, uxlayapti. Uxlab tursin-chi, shoyad qo‘ni ... Davomini o'qish »

Shu vaqtga qadar arvohlarning mavjudligiga ishonmasdim. Endi esa boshqacha fikrdaman. Arvohlar, nafaqat bor, balki atrofimizda yurib, bizni oʻtmish, bugun va kelajakda yuz berishi mumkin boʻlgan hodisalardan ogoh etishiga ishonaman.

Bu voqea sodir boʻlganda men hali universitetda oʻqirdim. Xullas, qish chillasida biz, uch qiz ijarada turgan uyimizni boʻshatib qoʻyishimiz kerak boʻlib qoldi. Qahratonda koʻchama-koʻcha yurib, ijaraga uy izlashdan yomoni yoʻq. Uch kun qidirib, bir kampirning uyidan joy topdik. Kamgap, qoʻrs, qovogʻidan qor yogʻadigan qari ayolni koʻrib, hafsalam pir boʻldi. Ijaraga uy topgan dugonamga qarab:

— Bundan tuzukrogʻi yoʻq edimi? Namuncha buningning turqi sovuq boʻlmasa, — dedim noroziligimni yashirmay.

— Yoqmadimi, u holda oʻzing topa qol istarasi issigʻidan! — javob qildi u ham xafa boʻlgan ohangda.

— Mayli, vaqtincha tura turaylik, yaxshiroq joy topsak, chiqib ketarmiz-a, qizlar, nima dedingiz?

... Davomini o'qish »

— Armonda qoʻyib ketgan enam-a, enam!.

Matnazarlarning koʻrimsizgina, koʻcha tarafi kesak devor bilan oʻralgan hovlisi naq qiyomatni eslatadi.

Oʻrtaga soʻri qoʻyilib, toʻrtta uy tushgan tomon choyshab bilan oʻralgan. Choyshablar ortida xotin-xalaj baland ovozda yigʻi-sigʻi qilar, ayniqsa, koʻchadan birorta ayol kirib kelsa, yigʻi tovushlari yanada avjlanib, butun mahallani tutardi.

— Voy, enajonimdan ayrilib qoldi-im! gʻaflatda tashlab ketgan enam-a, enam! — Bu tovush Matnazarniki edi. U ogʻir gavdasini xiyol eggan koʻyi qoʻlidagi hassani yerga urib-urib yigʻlardi. — Bolalarini qiyomatga tashlab ketgan enam-a, enam!.

Shu tobda uning oyoqlari ostida besh yashar yolgʻiz ukasi Mardon paydo boʻldi. Uning ham koʻzlaridan shashqator yosh oqar, lablari titrab-titrab ketardi.

— Ha, ukajon, sen nega yigʻlayapsan? — Matnazar aza tutishdan toʻxtab Mardonni qoʻliga oldi. — Qoʻy, hech boʻlmasa sen yigʻlamagin!

— Bandalik ... Davomini o'qish »

Alamdanmi, yo irodam bo‘shlik qildimi, shu kecha ichkilikni me’yoridan oshirib yubordim. Qachon uxlashga yotganimni ham, Mariyaga nimalar deganimni ham eslay olmayman. Faqat nafasim bo‘g‘ilishidan uyg‘onib ketdim…

Ne ko‘z bilan ko‘rayki, Mariya meni bo‘ynimga sim boylab olgancha nuqul bo‘g‘ardi.

— Hoy Qorato‘ri! — deya dag‘dag‘a qilardi u bo‘g‘ishda davom etarkan. — Meniki bo‘lmadingmi, endi tamomsan! Seni o‘z qo‘llarim bilan o‘ldiraman! Ha, o‘ldiraman!..

Men jonholatda uning bilaklariga chang solib kuch bilan polga bosdim.

— Hali sen shunaqamisan? — deya qo‘llarini qayira boshladim. — Meni o‘ldirmoqchi bo‘ldingmi? Shundan boshqa o‘yin topa olmadingmi?..

— O‘ldir!.. Kuching yetadimi o‘zi? Erkakmisan? O‘ldir! Nega qarab turibsan?..

Nafrat ustun keldi. Ayolning tomog‘ini changallagancha turaverdim…

U bir necha soniya xirillab, nihoyat jim bo‘ldi.

Shu zahoti yuzlari, qovoqlari ko‘kara b ... Davomini o'qish »

Yarim tun edi. Tashqarida kuchli shamol aralash qor gupillab yog‘ar, deraza tirqishlaridan kirgan sovuq etni junjiktirardi.

Men kayfim sal tarqagandan so‘ng, yelkamga yupqaroq ko‘rpacha topib yopib olgancha polga cho‘zildim.

Sharik ham qorni to‘ygach, old oyoqlariga boshini qo‘ygan ko‘yi uxlardi.

Shu payt Mariya uyqu orasida kimlarnidir baqirib koyigan bo‘ldi. O‘z ovozidan uyg‘onib ketdimi, dast o‘rnidan turib o‘tirdi-yu, men tomon o‘girildi.

— Nega uxlamayapsan? — so‘radi u. — Chanqadim. Iltimos, menga bir stakan muzday suv ber!

— O‘zing tura olmaysanmi? — qaysarligim tutib, atayin g‘ashiga tekkim keldi.

— Iltimos, bera qolgin! — yalina boshladi Mariya. — Hozir o‘rnimdan qo‘zg‘alsam, yiqilib tushaman.

Men sekin narigi xonaga o‘tdim-da, chelakdagi suvdan bir stakan keltirib uning qo‘liga tutqazdim. Mariya suvni bir ho‘plab, qolganini polga qo‘ydi.

— Endi yonimga o‘tir! — dedi u kutil ... Davomini o'qish »

Ikki kun ichida it bilan do‘stlashib qoldik. Men unga «Sharik» deb laqab qo‘ydim. hamrohim sira yonimdan jilmas, olis-olislardan shubhali tovush qulog‘iga chalindimi, tamom, darhol tashqariga chopib chiqib vovillay boshlardi.

Kun peshindan oqqanda ko‘zim ilingan ekan. To‘satdan uyg‘onib ketdim-u, chap yonimga o‘girildim. Negadir it ko‘rinmasdi. Tashqarida bo‘lsa kerak, degan xayol bilan birpas jim yotdim. Ammo Sharikning tovushi kelmadi.

Bezovtalanib jonholatda tashqariga otildim. Afsuski, u yo‘q edi.

— Sharik!.. Qayerdasan, Sharik?.. — pastroq ovozda uni chaqirarkanman, uycha atrofini aylanib chopar, yuragim qo‘rquvdan dir-dir titrardi.

Shu ko‘yi oradan yarim soatcha vaqt o‘tdi. Men tasodifiy hamrohimdan butkul umidimni uzdim.

— Ha, o‘zi shunaqa, — o‘ylardim alam bilan labimni tishlab. — Itlar ham odamlarga o‘xsharkan-da! Qorni to‘ydi, sovuqdan o‘lmadi. Endi haqiqiy egasini qidirib ketgandir-da!..

Boshimni e ... Davomini o'qish »

Xona chirog‘i o‘chirilgandan keyin ham ancha vaqtgacha Yelenaning kirib-chiqishlarini zimdan kuzatib yotdim. Bu ayolning qadam tashlashidan tortib, nafas olishigacha meni hayajonga solar, nimadir deyishdan zo‘rg‘a o‘zimni tiyardim.

Yo‘q, oxiri tinchlantiruvchi dorilar ta’sir qildi. Men uxlab qoldim.

Biroq bu voqea tushimda ro‘y berdimi, yo o‘ngimdami, idrok eta olmasdim.

Sezib turardimki, Yelena qaysidir xonaga kirdi. Negadir yuragim g‘ash tortib, ortidan yurdim.

Ajablanarlisi, bir chetda o‘tirib, kompyuterda nimalarnidir yozayotgan qiz ham indamadi.

Oyoq uchida yurib borib charm qoplangan eshikni o‘zimga tortdim.

Ne ko‘z bilan ko‘rayki, ichkaridagi yumshoq kursida turma boshlig‘i, uning tizzasida esa yarim yalang‘och Yelena o‘tirardi. Suyukligim nuqul turma boshlig‘iga erkalanib, hiring-hiring kulardi.

— Iflos!.. Nima qilib qo‘yding?.. Hali sen… Shunaqamiding?..

— Hoy, hoy, Murod! S ... Davomini o'qish »

Ko‘zimni ochganimda, uch hamtovoq stol atrofida o‘tirgancha, bamaylaxotir nonushta qilishar, ahyon-ahyonda men tomon ko‘z tashlab qo‘yishardi.

“Tun bo‘yi shu ko‘yi yotibman shekilli. — o‘yladim men lo‘qillab og‘riyotgan boshimni changallab sekin o‘rnimdan qo‘zg‘alarkanman. — Mayli, hozir bularga qanday urishni ko‘rsatib qo‘yaman!.. Hali mening sovunimga kir yuvishmabdi bu qizig‘arlar…”

— O‘, «xonim» uyg‘ondilar-ku! — baqirdi chandiqli mahbus.

Qolganlari bu gapdan huzur qilib kulishdi. Men bo‘lsam, o‘rnimdan turib, bir-ikki silkinib o‘zimni o‘nglagan bo‘ldim-da, ularning tepasida hozir bo‘ldim.

— Vey, hezalak, shimingdagi qonni artib olsang-chi! — deya baqirdi ozg‘in, qirraburun mahbus. — Ayol bo‘lganingdayam g‘irt farosatsiz bo‘larkansan-da o‘zing!..

Sekin egilib shimimni ko‘zdan kechirdim. haqiqatan, o‘ng oyog‘imda qon izlari qolib qolgandi.

— Lekin… hushingdan ketganing ja ish berdi-da!.. — hiringladi past ... Davomini o'qish »

Shu kecha tinch uxladim. Nazoratchilar ham eshikni ochib kiraverib bezovta qilishmadi. Negadir navbatchilik qismida ham baqir-chaqirlarni eshitmadim.

Badanimdagi yaralar hali bitib ulgurmagan bo‘lsa-da, deyarli og‘rimas, faqat qur-qur yo‘tal tutganda, ichaklarim buralib azob berardi.

Kunni qop-qora, siqsa suvi chiqadigan non va sovuq suv, ichida bir-ikkita piyoz, qoraygan sabzi bo‘laklarigina suzib yurgan «sho‘rva» bilan o‘tkazgan bo‘lsam ham kayfiyatim kechagiga nisbatan birmuncha yaxshi edi.

Shom mahaliga borib darichadan tashqariga qaradim. Uzun simga nimadir osilgan, sim esa nuqul silkinardi.

“Menga javob kelganga o‘xshaydi, — o‘yladim ichimda. — qani, olib ko‘ray-chi!..”

Karavot ostiga berkitilgan tayoqcha yordamida simga osilgan xatni oldim va shosha-pisha ochdim.

Xatda: «Kechqurun soat 22: 00 da… falon kameraga «qonundagi o‘g‘ri» (vor v zakone) ning huzurida bo‘lishing shart. Nazoratchi kuzatib boradi. ... Davomini o'qish »

“Nega turma boshlig‘igacha shu ish bilan qiziqib qoldi? — o‘ylardim kamera tomon nazoratchi hamrohligida ketib borarkanman. — Nima uchun sud qilib aybimga yarasha jazo belgilay qolishmaydi? Hali birinchi ish yuzasidan sud bo‘lmagan. Nimaga cho‘zishyapti? Sababi nima?..”

Nazoratchi men kirishim kerak bo‘lgan kamera eshigiga yaqin kelganda to‘xtab qoidaga ko‘ra meni devorga o‘girilib, qo‘llarimni baland ko‘tarishga majbur etdi. So‘ngra kamera eshigini ochib yelkamdan changallagancha ichkariga nuqib kiritdi.

— Mana endi adabingni yeysan! — dedi u ham podpolkovnikning so‘zini deyarli takrorlab. — Bu kamerada yovuz bir kallakesar o‘tiribdi. Qani, bas kelib ko‘r-chi, uddasidan chiqarmikansan!.. Lekin bilib qo‘y, shovqin ko‘tarsang, mushtlashsang, shu tobdayoq karserga tushasan. Seni ogohlantirib qo‘ydim.

— Tashvishga tushma! — dedim negadir qo‘rslik bilan. — Yosh bola emasman.

— Ko‘ramiz.

Nazoratchi eshikni ortimdan sharaqlatib ... Davomini o'qish »

Harqalay, tutgan yo‘lim ish berdi. Hech kim Yelena haqida lom-mim demadi. Barcha guvohlar turma boshlig‘iga, tezkor guruh a’zolari-yu, prokuratura vakiliga faqat meni qotil sifatida ko‘rsatishdi.

Birinchi bo‘lib meni turma nazoratchilari qo‘llarimni kishanlagan holda navbatchilik qismiga olib kirishdi. U yerdagi zaxil yuzli mayor ham menga tanish edi. Turmaga olib kelishganda, ilk bor o‘shandan «ulush» olganman.

— Tag‘in shumi? — baqirdi u nazoratchilarga «chiqaver» ishorasini qilib. — Hali kelib-kelib bizning hamkasbni o‘ldirishga jur’at etdingmi? Sen-a? Vey, endi tamomsan! Yaqinlaring o‘ligingniyam topa olishmaydi!..

— Mening yaqinlarim yo‘q. — dedim beparvolik bilan. — Endi menga baribir!

Mayor bu gapimni eshitgach, o‘n chandon tutoqdi. Mushtlarini tugib ro‘paramga keldi-da, qulochkashlab o‘ng chakkam aralash musht tushirdi.

Men xonaning narigi burchagiga uchib ketdim. Tishlarim sindi shekilli. Og‘zimdan laxta qon kela ... Davomini o'qish »

YANGI QOTILLIK
Tezkor guruh boshlig‘i past bo‘yli, ozg‘indan kelgan, zaxil yuzli, qirq yoshlardagi mayor edi. U yumshoq kursida oyoqlarini chalishtirgancha telefon orqali kim bilandir sekin-sekin gaplashardi.

— Xo‘sh, buni nega olib kelding? — so‘radi mayor bizni ko‘rgach, o‘rnidan turib go‘shakni joyiga qo‘yarkan.

— Mana, geroin topdik ko‘rpasi ostidan. — nazoratchi yelim xaltachani stol ustiga tashladi.

— Nima? Geroin?.. Kechagina kelib-a?

— Ha, o‘rtoq mayor, geroini bor ekan bu nusxaning.

— Buni tez karserga tashla! — buyurdi mayor lab tishlab. — Yo‘q, avval bir-ikki soat «stakan»da tursin! Undan keyin karserga qamaysan!

Ochig‘i, hali bunday atamalar haqida tasavvurga ega emasdim. Lekin yomon joylar ekanini yuragim sezib turardi. Na iloj? Men bu yerda hech kim emasman. Istashsa, o‘ldirib ham yubora olishadi…

Nazoratchi meni turta-turta aytilgan joyga olib ketdi.

* * ... Davomini o'qish »

Onadan tug‘ilibmanki, sag‘irlikda yashadim. qarindosh-urug‘larning aytishlaricha, onam Risolat buvi va dadam Rahmon temirchi (Olloh ularni rahmatiga olgan bo‘lsin) lar qirqim chiqib ulgurmasdanoq meni ko‘tarib shaharga borishibdi. Dadam farzandli bo‘lganidan suyunib ketibmi, onam ikkimizni bir sidirg‘a kiyintirishni niyat qilgan ekan. Afsuski, niyatiga yetolmabdi. Taksida ketayotib avtohalokatga uchrabmiz. Ular kasalxonada vafot etishibdi.

Meni Xudo asrabdi.

Ota-onasiz hayot hayotmidi. O‘n sakkizga yetguncha ammam Sabina opaning qaramog‘ida yashadim. Pochcham Tilavoldi ichuvchi odam edi. Kunora mast holda kelib, ammamni, ketidan meni kaltaklardi. Oxiri jonimga tegdi. Kunlarning birida kaltaklarga chiday olmay, uni belkurak bilan tushirdim. Pochcham hushdan ketib yiqilgandi. Biroq men o‘ldirib qo‘ydim deb o‘yladim-u, uydan qochib ketdim…

Shu ko‘yi qaytmadim. Berkinib, pusib Rossiyaga qatnaydigan yuk poyezdiga o‘tirdim-u… Boshim oqqan tarafga jo‘nad ... Davomini o'qish »

Rossiyada hezalaklarni, bir jinsli er-xotinlik tarafdorlarini deyarli har kuni o‘ldirishadi, qiynoqqa solishadi. Ammo ular taslim bo‘lmayapti…

— Mening ismim Darya, — deya o‘zini tanishtirdi kelishgan, husni jamoli hech kimnikidan kam bo‘lmagan 23 yoshli qiz. — Meni ham ota-ona dunyoga keltirgan. Bolaligimdan asrab-avaylashgan. Lekin ulg‘aygach, men faqat ayollar bilangina uchrashish, er-xotin sifatida yashash tarafdoriga aylandim. Mana shuning o‘zi boshimga balo bo‘ldi, kun sayin sho‘rimga sho‘rva to‘kila bordi. Menga na politsiyachilar, na oddiy odamlar tinchlik berishardi. Xudoning bergan kuni internetda o‘lim bilan qo‘rqitishardi. Yegan-ichganimda halovat bo‘lmasdi. Men bo‘lsam, sira ortga chekingim kelmasdi. Bir kun kelib odamlar ko‘nikadi, tushuna boshlashadi, tinch qo‘yishadi deb o‘ylardim. Xato qilibman. Hanuz hayotim xavf ostida…

Ha, erta bahor edi. Men haydovchilik kursida o‘qiyotgandim. Kursdan chiqib o‘zim «sevgan» ayolning uyiga birrov kirib o‘tdi ... Davomini o'qish »

Avval iqtisodiy ahvoli yaxshi emasdi, lekin keyin o‘zini tiklab oldi. Otasi taqvodor inson bo‘lib, imomlik qilardi. Iqtisodiy ahvoli yaxshilangach, otasiga:

— Otajon endi uylanishni istayman. Shuncha yil o‘tdi, endi oila qurish vaqti keldi, bo‘lajak ayolimni o‘zingiz topishingizni istayman, dedi. Hattoki kuttirmay, nikohlashingizni istayman. To‘yim, borgan kunimda bo‘lsin. Topgan keliningizni ko‘rishim ham shart emas...

Bu aslida otasiga bo‘lgan ishonchning bir ko‘rinishi edi. Albatta taqvodor bir mo‘min, payg‘ambarimiz alayhissalomning:

“Ayol to‘rt narsa uchun nikohlanadi: moli uchun, hasabi uchun, chiroyi uchun va dini uchun. Bas, sen dindorini tanla, qo‘ling tuproqqa qorilgur!”, degan hadislariga amal qiladi. Otasi unga soliha, dindor bir qiz topdi. Lekin qiz go‘zal emasdi.

Yigit yurtiga qaytdi. Uni Misr aeroportida kutib olishib, yopinchiqqa o‘rangan ayolining yoniga olib borishdi. Xullas xonada ikki yosh yolg‘iz qoldilar. Qiz yop ... Davomini o'qish »